donderdag 29 januari 2015

owl

Ik ging vanmorgen koffie drinken met 2 vriendinnen 2 dorpen verder. Op de terugweg keek ik op mijn gps of er een geocacheke in de buurt lag. Ik was aan het rijden en twijfelde ja of nee of toch ja of misschien toch beter niet want zo alleen in een bos…
Ik volgde mijn stuur en het was dus van ja. Op een landwegeltje parkeerde ik mijn autootje. En volgde gps moest ik nog 700m wandelen. Niet zo ver dus door veld en bos.

En toen kwam ik dit tegen


Ik zag hem van op z'n rug aan de prikkeldraad hangen. Dood natuurlijk, dacht ik, totdat ik aan de voorkant ging kijken en er plots 2 uilenogen opengingen. Ojee dat beest hangt met zijn vleugel in de prikkel met een grote wonde opgedroogd bloed, dus hoe lang hangt ie daar.
Ik was wat paniekerig, loskrijgen was geen optie, heb ik zelfs niet geprobeerd, kheb wel mijn hand onder zijn rug gelegd om het gewicht aan de vleugel te verminderen. En dan heb ik sinds kort een onhandige smartphone (allé ik zal wel de onhandige zijn) en kon dus op internet. Jee eer ik het nummer van het dierenopvangcentrum had gevonden…van opglabbeek, omdat dat het enige is dat ik ken (van TV) kilometers van het dorpje Kasterlee vandaan. Ik kreeg van hen een nummer van iemand dichterbij…maar ik stond int bos en kon enkel coördinaten doorgeven geen adres. En ja ik stond nog steeds voorovergebogen die vogel te ondersteunen. Onhandig belde ik ook nog een vriend op, die was aan het werk 15km verder maar is toch in zijn auto gesprongen en is mij in het bos komen zoeken.
Al bij al, ik heb meer dan 2 uur voorovergebogen gestaan met op den duur trillende benen en ijskoude handen en toen kwam de redder in nood met kniptang.
De draad werd doorgeknipt en ik kreeg een uitgeputte uil in men armen, deels verlost


De draad zat wel nog in zijn vleugel


We zijn die mevrouw van het opvangcentrum tegemoet gereden, die was onderweg maar zou me nooit gevonden hebben.


Zij heeft de zorgen overgenomen en ging naar de dierenkliniek. Ze gaat me later nog een mailtje sturen om te zeggen hoe het gegaan is. Ik vrees wel dat zijn vleugel geamputeerd moet worden.

De cache ben ik niet meer gaan zoeken, die lag nochtans maar 30m verder. Maar wie kan zeggen dat ie 2 uur een uil in handen gehad heeft, een hele lieve (lees uitgeputte) ik hoop dat hij begreep dat ik hem wilde helpen, wat moet dat beestje bang geweest zijn.


11 opmerkingen:

  1. amai, wat een verhaal! :)
    Gelukkig was jij in de buurt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ocharme ! En wat goed van je ! ik hoop toch nog een beetje dat het helemaal goed met hem komt

    BeantwoordenVerwijderen
  3. oooh, gelukkig vond je dat dier, hopelijk komt het in orde.
    Je bent een held !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fiew! Dieren voelen dat hoor dat ze geholpen worden! Held!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oog, ik krijg er tranen van in mijn ogen. Dat arme beestje. Hopelijk redt hij het. Wat goed dat je stuur richting geocache ging!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. So glad you found and rescued him. Hope that he/ she survives.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Gelukkig dat ge besloot te kijken voor die geocache !!! Een uil gered, super !

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een lieverd ben jij! Wel bijzonder om zo'n uil van dichtbij te zien en kunnen vasthouden. Hopelijk redt hij het! Ik duim met je mee! waar dat cachen al niet goed voor is :)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een heldhaftig verhaal! Geweldig hoe jij de uil gered hebt en zo lief.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik denk meteen aan engeltjes bij het lezen van je verhaal! Die engeltjes hebben je op pad gestuurd en gezorgd dat jij toch die kant op ging. Mooi dat je er voor de uil hebt kunnen zijn, heel bijzonder! En fijn dat er hulp kwam, een hele dikke chapeau voor jou en natuurlijk ook voor je helpers. Knuff!

    BeantwoordenVerwijderen